Przewodniki cieplne wykazują dużą łatwość w przewodnictwie cieplnym, ponieważ posiadają wolne cząsteczki lub elektrony ułatwiające przekaz energii wewnętrznej. Natomiast izolatory cieplne wykazują utrudnione przewodnictwo cieplne. W takim wypadku po dotknięciu przewodnika cieplnego o temperaturze niższej od temperatury naszego ciała, nastąpi szybki przekaz energii wewnętrznej między naszym ciałem, a przewodnikiem, dążący do wyrównania różnicy temperatur. W przypadku dotknięcia izolatora, przekaz ciepła również będzie następował, ale będzie on dużo wolniejszy i mniej odczuwalny przez nasze ciało.

W powietrzu (tak jak w gazach) najefektywniejszym sposobem przekazywania energii jest  konwekcja - przekaz energii wewnętrznej dzięki makroskopowym ruchom gazu (lub cieczy). Wybrany obszar ogrzewanego powietrza będzie zwiększał swoją objętość i z tego względu będzie on unosił się do góry względem otoczenia z zimniejszym powietrzem. Dlatego cieplej będzie na łóżku położonym wyżej względem ziemi.

Aby zjawisko konwekcji mogło zachodzić potrzebne są cząsteczki ośrodka, które mają swobodę ruchu. Tylko w taki sposób masy cząsteczek o większej energii mogą przemieszczać się w całym ośrodku. W ciałach stałych atomy są na stałe związane ze sobą i nie mają możliwości przemieszczania. Mogą jedynie drgać i w ten sposób przekazywać sobie energię wewnętrzną.

Karoseria samochodu jest wykonana z metalu - czyli dobrego przewodnika ciepła. Taka karoseria szybko rozprowadza ciepło po całej swojej powierzchni, które otrzymuje w wyniku promieniowania dochodzącego od Słońca. Temperatura całej powierzchni samochodu szybka się nagrzewa, a oddawanie ciepła do otoczenia jest utrudnione, ponieważ otaczające samochód powietrze powoli odbiera ciepło. Samo powietrze nie nagrzewa się tak bardzo, ponieważ temperatura jest wyrównywana w nim na bardzo dużych objętościach. Cząsteczki powietrza o większej energii szybko rozpraszają ją zderzając się z wieloma innymi cząsteczkami. 

Schemat przepływu ciepła przedstawiono na poniższym rysunku: