Cząsteczki wody tworzą krople wody, albo gaz w zależności od tego jak daleko znajdują się od siebie. Cząsteczki wody znajdujące się bardzo blisko siebie przyciągają się dzięki siłom przyciągania międzycząsteczkowego. Jeżeli dostarczymy im odpowiedniej energii (np. na skutek podgrzania), to wiązania międzycząsteczkowe zostaną rozerwane, a cząsteczki przejdą do gazowego stanu skupienia, gdzie będą mogły swobodnie się poruszać.

Temperatura jest miarą średniej energii  kinetycznej cząsteczek danego ośrodka. Z im większymi prędkościami poruszają się cząsteczki, tym większą mają energie kinetyczna i tym większa jest temperatura całego ośrodka, w którym te cząsteczki się znajdują. Dyfuzja to samorzutne rozprzestrzenianie się cząsteczek wskutek nieustannych wzajemnych zderzeń. Im większa prędkość cząsteczek, tym szybciej się one rozprzestrzeniają. 

Temperaturę  w Kelwinach na stopnie Celsjusza  przeliczamy następująco:

Zatem:

Średnia energia kinetyczna cząsteczek jest wprost proporcjonalna do temperatury całego ośrodka. W tym wypadku zarówno woda, jak i lód mają temperaturę 0°C, zatem średnia energia kinetyczna cząsteczek wody i cząsteczek lodu jest taka sama.

Średnia energia kinetyczna cząsteczek jest wprost proporcjonalna do temperatury ośrodka. Cząsteczki tlenu i azotu znajdują się w powietrzu o tej samej temperaturze, więc mają tę samą średnią energię kinetyczną. Różnica w średnich prędkościach tych cząsteczek nie zależy od temperatury ośrodka, a zależy tylko od masy tych cząsteczek:

Cząsteczki azotu poruszają się o 7% szybciej od cząsteczek tlenu.