Rysujemy dwa promienie padające odmierzając kąt padania przy pomocy kątomierza jako 70°.
Rysujemy odcinek (zielony) prostopadły do drugiego z promieni padających.
Mierzymy przy pomocy linijki długość fali promienia padającego (dokładniej jest to całkowita wielokrotność długości fali, ale możemy przyjąć tę długość jako długość fali). W zależności od odległości między promieniami padającymi możemy otrzymać różne wartości. Dla przedstawionego przypadku mamy:
Musimy teraz obliczyć długość fali promienia załamanego w szkle.
Wiemy, że współczynnik załamania możemy wyrazić jako:
Wiemy że prędkość fali możemy wyrazić jako iloczyn długości fali i częstotliwości :
Stąd:
Stąd:
Współczynnik załamania dla szkła wynosi:
Rysujemy półokrąg (niebieski) o promieniu równym długości fali światła w szkle.
Następnie rysujemy styczną do okręgu (czerwona prosta).
Z punktu styczności prowadzimy odcinek będący promieniem załamanym w szkle.
Przy pomocy kątomierza mierzymy kat załamania :
Rysunek do zadania:
Kąt padania wynosi:
Współczynnik załamania światła dla szkła wynosi:
Z prawa załamania światła:
Zatem:
Odczytując wartość kąta z tablic trygonometrycznych:
Rysunek do zadania:
Promień świetlny wpada z powierza do kropli wody i załamuje się, następnie wewnątrz kropli wody światło się odbija i dalej znów załamuje się na granicy ośrodków wody i powietrza.
Rysunek do zadania:
Promień świetlny padający pod kątem na granicę dwóch ośrodków zawsze się załamie. Taką granicą dwóch ośrodków jest powietrze i woda, ale także warstwa roztworu soli o mniejszej gęstości i warstwa roztworu soli o większej gęstości. W wyniku wchodzenia promienia świetlnego na coraz większą głębokość będziemy obserwować jego ciągłe załamywanie - promień będzie biegł po łuku.
Promień świetlny wpadający na granicę dwóch ośrodków pod kątem prostym nigdy nie będzie się załamywał.